(......)""Ποιος
άνεμος, θε μου, τι άνεμος ήταν αυτός που φύσηξε τόσο δυνατά κι έσβησε
το σκοπό του τραγουδιού του ήρωα στην τελευταία σελίδα - ήταν τελικά το
εύρημά μας, και των δυο μας - μπας κι ακούσουν οι άλλοι, μπας κι
αποσπάσει την προσοχή
των ανθρώπων που δεν ακούνε πια την εκκωφαντική σιωπή της ανθρώπινης
μοναξιάς. Και γω, καθισμένη δω, καμάρωνα τις τελευταίες μεγάλες του
δρασκελιές, με τις παλάμες πάνω στον πορτοκαλή καρτονένιο φάκελο, που
’κλεισε και μού ’κλεψε τη συντροφιά του και τη χαρά να νταντεύω την
αγιάτρευτη μοναξιά του. Ποιος άνεμος; Και τι θα γίνω τώρα γω, χωρίς την
πλάνη πως πολεμώ την αδικία κι αυτή θα μου ορμήξει να με τρυπά από
παντού. Ποιο δέντρο; Ειδοποίησε ποτέ κάποιος, κανέναν σας, πως εγώ είμαι
δω, ξεριζωμένη από τον Παράδεισο της αδιαφορίας και της άγνοιας; Πως η
αγριάδα όλων των ανέμων φυσάει ανειρήνευτα και με διατρυπά
ανυπεράσπιστη; Τι κάνω εδώ, Μαίρη, αγάπη μου, με τα μάτια να....
(ενα ατελειωτο γραμμα)...Λ.Ζ "Η γυναικα σου η αλητισσα....
...και παντα να εχουμε στον νου οτι αν τυχει και δεν ξαναβρεθουμε ....(....) Peg@
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου