...ο χρονος....(σε μια θεοπαλαβη συγκεντρωση για τσαι...)

  Ο Καπελας ηταν ο πρωτος που εσπασε την σιωπη.

<<Ποσο του μηνα εχουμε?>>ειπε,γυρνωντας προς το μερος της Αλικης.Ειχε βγαλει το ρολοι του απο την τσεπη του και το κοιτουσε ανησυχα,κουνωντας το καθε τοσο και κρατωντας το διπλα στο αυτι του.

Η Αλικη σκεφτηκε λιγο και μετα ειπε<<Τεσσερις του μηνα>>.

"Παει δυο μερες λαθος!"αναστεναξε ο Καπελας "Σου ειπα πως το βουτυρο δεν ειναι καταλληλο για μηχανες"προσθεσε,κοιτωντας θυμωμενα τον Μαρτιατικο Λαγο.

"Ηταν το καλυτερο βουτυρο"απαντησε μειλιχεια ο Μαρτιατικος λαγος.

"Μαλιστα,αλλα πρεπει να μπηκαν μεσα και μερικα ψιχουλα"διαμαρτυρηθηκε θυμωμενα ο Καπελας"Δεν επρεπε να το βαλεις με το μαχαιρι του ψωμιου".

Ο Μαρτιατικος Λαγος επιασε το ρολοι και το κοιταξε μελαγχολικα.Μετα το βουτηξε στο φλυτζανι με το τσαι του και το ξανακοιταξε.Δεν μπορεσε ομως να σκεφτει να πει τιποτα καλυτερο απο την προηγουμενη παρατηρηση του"Ηταν το καλυτερο βουτυρο,ξερεις".

Η Αλικη ειχε μεινει να κοιταζει πανω απο τον ωμο του με καμποση περιεργεια."Τι αστειο ρολοι"παρατηρησε"Λεει ποσο του μηνα ειναι και δεν λεει τι ωρα ειναι!".

"Και γιατι θα επρεπε?"δυσανασχετησε ο Καπελας"Σου λεει το δικο σου ρολοι τι χρονο εχουμε?"

"Ασφαλως οχι "απαντησε αμεσως η Αλικη"αλλα αυτο οφειλεται στο οτι μενει στον ιδιο χρονο επι τοσο μεγαλο διαστημα".

"Αυτο ακριβως συμβαινει με το δικο μου"ειπε ο Καπελας.

"Δεν ειμαι σιγουρη πως καταλαβαινω"ειπε η Αλικη οσο ευγενικοτερα μπορουσε.

"Ο Τυφλοποντικαςκοιμηθηκε παλι!"ειπε ο Καπελας και εχυσε λιγο καυτο τσαι πανω στην μυτη του.

Ο Τυφλοποντικας κουνησε το κεφαλι του δυσανασχετωντας και ειπε χωρις να ανοιξει τα ματια του"Ασφαλως,ασφαλως...αυτο ακριβως σκοπευα να παρατηρησω κι εγω".

(.......) Η Αλικη αναστεναξε απαυδημενα"Νομιζω πως μπορειτε να κανετε κατι καλυτερο με την ωρα " ειπε"απο το να τη σπαταλατε ρωτωντας αινιγματα χωρις λυσεις"

"Εαν γνωριζες το χρονο τοσο καλα οσο εγω"ειπε ο Καπελας "δε θα μιλουσες για την σπαταλη της.ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ!"

"Δεν καταλαβαινω τι εννοειτε"ειπε η Αλικη.

"Ασφαλως και δεν καταλαβαινεις"ειπε ο Καπελας τιναζοντας το κεφαλι του περιφρονητικα."Τολμω να πω πως ουτε καν εχεις μιλησει στο Χρονο".

"Πιθανον οχι"απαντησε επιφυλακτικα η Αλικη "ξερω ομως πως οφειλω να κραταω τον χρονο οταν μαθαινω μουσικη".

"Α!Αυτο εξηγει τα παντα!"ειπε ο Καπελας."(ο χρονος)δεν ανεχεται το κρατημα.Τωρα εαν διατηρουσες καλες σχεσεις μαζι του,θα σου εκανε σχεδον ολα τα χατηρια σε σχεση με το ρολοι.Ας υποθεσουμε πως ηταν εννεα η ωρα το πρωι ,ακριβως η ωρα για να αρχισουν τα μαθηματα.Θα αρκουσε να ψιθυρισεις εναν υπαινιγμο στον Χρονο και θα γυριζαν οι δεικτες του ρολογιου στη στιγμη!Μια και μιση το μεσημερι ωρα για φαγητο!".

("Μακαρι να ηταν "μονολογησε ο Μαρτιατικος Λαγος,ψιθυριστα.)

"Αυτο θα ηταν σπουδαιο,ασφαλως,ειπε η Αλικη στοχαστικα,"αλλα παλι δεν θα πεινουσα ωστε να φαω ξερετε".

"Ισως οχι στην αρχη"ειπε ο Καπελας,"αλλα θα μπορουσες να διατηρησεις την ωρα μια και μιση για οσο χρονο θα ηθελες".

"Λαμπυριζε λαμπυριζε μικρη νυχτεριδα!

Ποσο αναρωτιεμαι που'σαι τωρα δα!

Πανω απο τον κοσμο πετας,

Σαν δισκος απο τσαι πας.

Λαμπυριζε,λαμπυριζε!"

"M'αυτον τον τροπο τα βγαζετε περα εσεις"? ρωτησε η Α....

ο Καπελας κουνησε πενθιμα το κεφαλι του"Οχι εγω"Μαλωσαμε τον περασμενο Μαρτιο ...λιγο πριν τρελαθει,ξερεις....(κι εδειξε με το κουταλακι του τον Μαρτιατικο Λαγο)....