Δευτέρα, Φεβρουαρίου 15, 2010

...οταν πεθαινει γυρω καθε ομορφια....

....το λοιπον...
...αυτο ειναι για τους φιλους μου...
...γιαυτους που ειχα αφημενους χρονια...
...στο πισω μερος του μυαλου...
...κυνηγωντας χιμαιρες...
...και ουτοπιες,που μονο ουτοπιες θα μεινουν...
...τελικα...
...μα αυτοι ειναι αληθινοι...
...και τους βρηκα εκει που τους ειχα αφησει...
...και αγκαλιες που ειχα νοσταλγησει...
...και βλεμματα που χωρις πολλα λογια καταλαβαινουν τα παντα...
...πιο πολλα απο οσα μπορεις να φανταστεις...
...οι φιλοι...
 

...Peg@

1 σχόλιο:

Γιώργος Μ. Βουτσής είπε...

ενας νεος φιλος...συμφωνει απολυτα!
στα κιταπια σου γρηγορα!